منصور امان
کُنفرانس پرونده سازی وزارت اطلاعات علیه کُلیه نمودهای اعتراض و مُخالفت با سیاستها و تدبیرهای "نظام"، نگرانی عمیق رهبران رژیم جمهوری اسلامی از نارضایتیهای موجود در جامعه و دامنه ای که می تواند پیدا کُند را با نام و نشان تشریح کرده است. "موسسات خیریه، سازمانهای غیر دولتی، اعتراضات صنفی و اجتماعی و تظاهُرات خیابانی" تنها بخشی از دلشوره های امنیتی ای است که یک مقام ناشناس دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در کنفرانس مطبوعاتی خود به آنها اشاره می کُند. وی که برای آب و تاب دادن به اتهام تراشی "جاسوسی" و "وابستگی به بیگانگان"، با تیتر "مُدیرکُل ضد جاسوسی وزارت اطلاعات" به صحنه فرستاده شُده، تمامی وجوه شکل گرفته حیات مدنی و سیاسی جامعه ایران را به آمریکا و اقدامات "سرویسهای اطلاعاتی" آن مُنتسب کرد؛ شگرد پُر طرفداری که حُکومتهای فاسد استبدادی برای تیز کردن "چاقوی زنجان" خود بر گلوی مُخالفان داخلی بدان مُتوسل می شوند.همه ی آنچه که سُخنگوی دستگاه امنیتی برای اثبات افسانه اش ارایه کرده است، اعلام به زندان انداختن دو پزشک است بدون آنکه قادر باشد سندی از جرایم انتسابی به آنها را ارایه کُند. او در عوض وعده پخش نمایش مشهور اعتراف گیری تلویزیونی را داده است که در آن طبق یک سناریوی از پیش لو رفته، آقایان آرش و کامیار علایی سُخنانی را علیه خود بیان خواهند داشت. فهرست کردن "طراح لباس، پزشکان، نُخبگان علمی، اساتید دانشگاه، ورزشکاران، هُنرمندان و چند گروه اجتماع دیگر" از جانب این مقام امنیتی به عُنوان کانونهای خطر، با آنکه بیشتر به بیماری مالیخولیای پیشرفته ای که ویژه حکومتهای استبدادی و بدون پایگاه اجتماعی است شانه می ساید اما از سوی دیگر گُستردگی مُخالفت با جمهوری اسلامی و جدال بی چشم انداز رژیم با آن را به نمایش می گُذارد.رژیم جمهوری اسلامی در نظر به تشدید وخامت شرایط اقتصادی، نارضایتی داخلی و بُحران خارجی، به گونه فزاینده ای در حال از دست دادن اعتماد به نفس خود است. روی آوردن به تهدید علنی جامعه و افترا زدن به بخشهای فعال آن، در پی جُبران این کمبود به وسیله سمپاشی امنیتی می باشد.
کُنفرانس پرونده سازی وزارت اطلاعات علیه کُلیه نمودهای اعتراض و مُخالفت با سیاستها و تدبیرهای "نظام"، نگرانی عمیق رهبران رژیم جمهوری اسلامی از نارضایتیهای موجود در جامعه و دامنه ای که می تواند پیدا کُند را با نام و نشان تشریح کرده است. "موسسات خیریه، سازمانهای غیر دولتی، اعتراضات صنفی و اجتماعی و تظاهُرات خیابانی" تنها بخشی از دلشوره های امنیتی ای است که یک مقام ناشناس دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در کنفرانس مطبوعاتی خود به آنها اشاره می کُند. وی که برای آب و تاب دادن به اتهام تراشی "جاسوسی" و "وابستگی به بیگانگان"، با تیتر "مُدیرکُل ضد جاسوسی وزارت اطلاعات" به صحنه فرستاده شُده، تمامی وجوه شکل گرفته حیات مدنی و سیاسی جامعه ایران را به آمریکا و اقدامات "سرویسهای اطلاعاتی" آن مُنتسب کرد؛ شگرد پُر طرفداری که حُکومتهای فاسد استبدادی برای تیز کردن "چاقوی زنجان" خود بر گلوی مُخالفان داخلی بدان مُتوسل می شوند.همه ی آنچه که سُخنگوی دستگاه امنیتی برای اثبات افسانه اش ارایه کرده است، اعلام به زندان انداختن دو پزشک است بدون آنکه قادر باشد سندی از جرایم انتسابی به آنها را ارایه کُند. او در عوض وعده پخش نمایش مشهور اعتراف گیری تلویزیونی را داده است که در آن طبق یک سناریوی از پیش لو رفته، آقایان آرش و کامیار علایی سُخنانی را علیه خود بیان خواهند داشت. فهرست کردن "طراح لباس، پزشکان، نُخبگان علمی، اساتید دانشگاه، ورزشکاران، هُنرمندان و چند گروه اجتماع دیگر" از جانب این مقام امنیتی به عُنوان کانونهای خطر، با آنکه بیشتر به بیماری مالیخولیای پیشرفته ای که ویژه حکومتهای استبدادی و بدون پایگاه اجتماعی است شانه می ساید اما از سوی دیگر گُستردگی مُخالفت با جمهوری اسلامی و جدال بی چشم انداز رژیم با آن را به نمایش می گُذارد.رژیم جمهوری اسلامی در نظر به تشدید وخامت شرایط اقتصادی، نارضایتی داخلی و بُحران خارجی، به گونه فزاینده ای در حال از دست دادن اعتماد به نفس خود است. روی آوردن به تهدید علنی جامعه و افترا زدن به بخشهای فعال آن، در پی جُبران این کمبود به وسیله سمپاشی امنیتی می باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر