۱۳۸۷ دی ۱۶, دوشنبه

به چه گزارشی، یک گزارش خوب چندرسانه ای گفته می شود؟

پیش از هر سخنی در مورد تکنیک، تجهیرات و مهارت های لازم برای تهیه یک گزارش چند رسانه ای، سوال اصلی آن است که اساسا چند رسانه ای کردن یک گزارش به چه منظوری صورت می گیرد؟ چرا باید از همه این اجزا استفاده کرده تا یک گزارش یا یک مطلب را با استفاده از روش های مختلف روایت کنیم؟
درپاسخ باید گفت که همه این کارها برای این صورت می گیرد که یک نوشته یا گزارش(Story) بهتر وکامل تر روایت شود. در همه مدارس روزنامه نگاری که نوشتن به مثابه یک فن جدی و گزارش نویسی به عنوان مهارت تدریس می شود، استفاده از اشکال مختلف رسانه ها برای ترسیم واضح تری از آن چه رخ می دهد استفاده می شود. (Storytelling). بنابراین استفاده از چندین رسانه باید کمک کند تا بخش های مختلف یک گزارش به شکل مطلوبی روایت شوند وبه همین جهت لازم است که نویسنده یا گزارشگر بداند موضوعش چه قابلیت های نوشتاری، تصویری وصوتی ونموداری دارد؟
معمولا به روزنامه نگاران توصیه می شود که برای رساندن مطلب خود از تصویر استفاده کنند. از داستان های شخصی و موضوعاتی که می تواند حس زنده ای رادرخصوص یک موضوع به خواننده منتقل کند. بسیاری از مواقع نوشتن به تنهایی کافی نیست. بلکه این صداست که می تواند به بیان آنچه رخ داده است کمک کند. یا وقتی در مطلبی در خصوص مساپل اقتصادی مجبوریم از عدد ورقم های مختلف استفاده کنیم امکانات نمودارکشی و و تصویری کردن اعداد خیلی واقعیت را ملموس تر می کند تا اینکه یک نفر بخواهد یک پشت سر هم اعداد را بخواند. مهم تر از همه اینکه همه اینها باید سرجای خود به کار برده شود.
برای همین کسی که می خواهد یک داستان - منظورگزارش ویا هر فرم نوشتاری دیگراست- را روایت کند باید ببیند آنچه درمسیر گزارش دهی تهیه می کند در چه قالب هایی گنجیده می شود و به چه نحو می تواند منظور را بهتر برساند. برای مثال به این
لینک در وب سایت شبکه خبری سی ان ان نگاه کنید.
ببینید چگونه مطالب که حاصل گزارش دهی دهها خبرنگار و کارشناس آمار و گروه تحقیق این شبکه خبری است، در یک نقشه و نمودارهایی که وابسته به آن است ساده شده و به جای دهها صفحه عدد ورقم که شاید حوصله بسیاری از خوانندگان را در پاراگراف های اول سر می برد به یک شکل بسیار جذاب اراپه شده است.
تصویری که تا کنون رسانه های فارسی زبان درخصوص چندرسانه ای بودن مطالب اراپه شده تصویری بسیار ابتدایی از آن چیزی است که هم اکنون در روزنامه نگاری روز دنیا وجود دارد. برای مثال در نهایت می بینیم که در کنار یک نوشته صدا وجود دارد ویا ویدپو وعکس. اما نکته اینجاست که لزوما اینکه ما از صدا وتصویر برای یک مطلب استفاده کنیم به تنهایی برای روایت چندرسانه ای یک موضوع کفایت نمی کند. برای مثال به این
لینک مراجعه کنید وببینید که روزنامه نگار چگونه در خصوص عمل قلب در یک بیمارستان وماجراهای مربوط به آن حاصل گزارش خود را در قالبی اراپه کرده که عملا ذهن هر بیننده ای را به خود مشغول می کند و کنجکاوش اش را برای دنبال مطلب استمرار می بخشد. مثال روزنامه هرالد سان.مطلب چند رسانه ای -گزارشگری چندرسانه ای- ازیک چنین ویژگی هایی برخوردار است. به همین جهت گزارشگر، روزنامه نگار وبه هرحال کسی که دست اندر کار موضوعی است، باید ابتدا بتواند بخش های مختلف انچه می خواهدروایت کند را برای خود مشخص کند. بعد ببیند چه رسانه ای برای انتقال چه نوع پیامی مناسب است. چه بخشی از داستان خوب است که به صورت عکس بیان شود؟ چه بخش آن باید نوشتنی باشد؟ کجا باید از ویدپو استفاده کرد؟
این هم مثالی دیگر است تا ببینید محصول یک گزارش گری چندماهه درخصوص چشم اندازهای سیستم قضایی آمریکا خود را چگونه نشان می دهد.
صرف نظر از پیچیدگی های استفاده از نرم افزار فلش که امروزه برای بسیاری از گزارش های چندرسانه ای استفاده می شود، ببنید کسانی که این گزارش را تهیه کرده اند کلیت مطلب را چگونه دیده اند و بر اساس آن چه اطلاعاتی را به خواننده انتقال می دهند. تصور اینکه این موضوع در شکل نوشتاری چگونه می توانست جذاب باشد، خیلی دشوار است. روزنامه نگار یا گزارشگر چند رسانه ای (یا بلاگر چندرسانه ای و غیره)، با فهم اینکه چه امکاناتی برای بیان مطلب خود دارد به طراحی مطلب خود می پردازد. در نوشته های دیگر به شرح طراحی گزارش و یا ترسیم یک مطلب چند رسانه ای اشاره خواهم کرد. (Storyboard). موضوعی که برای نویسندگانی که نوشته ها ویا گزارش های طولانی ومفصل می نویسند (منظورم بالای ۲۰۰۰ کلمه) هم می تواند مورد استفاده قرار گیرد. )Long Form Writing)
(درکشورما برای مثال گزارش نویسی های بالای ۳۰۰۰ و تا سقف مثلا ۷۰۰۰ کلمه عملا جای زیادی در مطبوعات ندارند و چندان جدی گرفته نمی شود. اما در کشورهایی آمریکای شمالی و اروپا نشریات بسیاری وجود دارند که به این شکل از نوشته ها می پردازند و گزارشگران در ابتدا به طراحی مطلب خود می پردازند. وقتی به این بخش رسیدیم توضیحات بیشتری خواهم داد که واضح تر شود. )
درآخر این نوشته توجه شما را به این
اسلاید تصویری جلب می کنم که عکاس به صورتی خلاقانه داستانی را در جریان انتخابات آمریکا از عکس های گرفته خود روایت می کند که در نوع خود بدیع است.
امید معماریان، روزنامه نگار و وبلاگ نویس ایرانی ساکن کالیفرنیاست. آقای معماریان علاوه بر تهیه گزارش برای خبرگزاری IPS ، مطالبی را در روزنامه های معتبر نیویورک تایمز، لس آنجلس تایمز و سن فرانسیسکو کرانیکل منتشر کرده است. او همچنین به عنوان سرپرست محققان به تهیه کتاب رییس ارلیک درباره سیاست آمریکا در خاورمیانه کمک کرده است. آقای معماریان از سال ۲۰۰۵ مشغول تحقیق و مطالعه در دانشگاه کالبفرنیا در برکلی است و در سال ۲۰۰۵ جایزه معتبر مدافعان حقوق بشر را از سازمان دیده بان حقوق بشر دریافت کرد. برای تماس با امید معماریان می توانید با نشانی الکترونیک memarian@berkeley.edu مکاتبه کنید
شبکه بین المللی روزنامه نگاران

هیچ نظری موجود نیست: