کوزوو استقلال خود را جشن میگیرد. یک سال پیش در روز ۱۷ فوریه کوزوو که تا آن زمان ایالت خودمختار یوگسلاوی سابق بود، اعلام استقلال کرد. کوزوو اما منطقهای است که روند فروپاشی یوگسلاوی از آنجا آغاز شد.
هاشم تاچی نخست وزیر و رهبر سابق شبه نظامیان اوچکا، یک سال پیش با این سخنان استقلال کوزوو را اعلام کرد: «با احترام به همه آنهایی که در راه کوزوو قربانی شدهاند، ما که منتخب دمکراتیک و نمایندگان مردم هستیم، استقلال کوزوو را بعنوان یک کشور دمکراتیک اعلام میکنیم.»
آغاز جنگ توسط اسلوبودان میلوسوویچ
نوزده سال پیش از آن بود که با سخنان اسلوبودان میلوسوویچ روند فروپاشی یوگسلاوی آغاز شد. در مراسم ششصدمین سالگرد نبرد در دشت توکای سیاه که امروز به آن کوزوو میگویند، میلوسوویچ شعلههای ناسیونالیسم صرب را برانگیخت و با خودمختاری کوزو به مخالفت برخاست.
میلوسوویچ هرچند در آن زمان موفق شد با کاربست نیروی نظامی خودمختاری کوزوو را محدود کند، اما نتوانست مانع از روند استقلالطلبی و جدایی سایر مناطق از دولت مرکزی در بلگراد گردد. با جنگ، سه ایالت اسلوانی، کرواسی و بوسنی –هرزهگوین اعلام استقلال کردند.
شکلگیری سازمان "اوچکا"
آلبانیتبارهای کوزوو نیز یک دولت موازی به رهبری "ابراهیم روگووا" برپا کردند که سالها بدون اعمال خشونت در مقابل دولت بلگراد مقاومت کرد. نه سال بعد جنبشی بنام ارتش آزادیبخش کوزوو (اوچکا) که تا آن زمان ناشناخته بود، عملیات نظامی خود را آغاز کرد. جامعه بینالملل که هنوز اوضاع بوسنی –هرزهگوین را فراموش نکرده بود، ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا را به منطقه اعزام کرد.
پس از ناکامی گفتگوهای رامبویه در سال ۱۹۹۹ میلادی، عملیات نظامی نیروهای ناتو علیه صربستان آغاز شد. تا اینکه بالاخره در ماه ژوئن ژنرالهای ناتو و نمایندگان دولت صربستان در کومانوو مقدونیه قرارداد صلح را به امضا رساندند. با این قرارداد کوزوو تحت قیمومیت ناتو و سازمان ملل قرار گرفت.
روند استقلال کوزوو
در فوریه سال ۲۰۰۷، پس از یک سال گفتگو با بلگراد و پریشتینا، مارتی آتیساری طرح موسوم به "استقلال تحت نظارت" را ارائه کرد که از سوی صربستان رد شد. طبق این طرح اتحادیه اروپا به جای سازمان ملل نظارت بر استقلال کوزوو را برعهده میگرفت. اکنون پس از اعلام استقلال هرچند که ۵۷ کشور کوزوو را به رسمیت شناختهاند، اما هنوزهم ماموریت ناظران اتحادیه اروپا آغاز نشده است.
در عین حال اگرچه "بورسیلاو تادیچ" رئیس جمهور صربستان اعلام داشت که این کشور کماکان کوزوو را به رسمیت نمیشناسد، اما از آنجایی که صربستان تمایل به عضویت در اتحادیه اروپا دارد، وی اعلام داشت که صربستان مانعی بر سرراه عضویت کوزوو در سازمانهای بینالمللی بوجود نخواهد آورد. اهمیت این امر در آن است که در صورت عضویت کوزوو در بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول، این کشور میتواند وامهای عمرانی دریافت کند.
هاشم تاچی نخست وزیر و رهبر سابق شبه نظامیان اوچکا، یک سال پیش با این سخنان استقلال کوزوو را اعلام کرد: «با احترام به همه آنهایی که در راه کوزوو قربانی شدهاند، ما که منتخب دمکراتیک و نمایندگان مردم هستیم، استقلال کوزوو را بعنوان یک کشور دمکراتیک اعلام میکنیم.»
آغاز جنگ توسط اسلوبودان میلوسوویچ
نوزده سال پیش از آن بود که با سخنان اسلوبودان میلوسوویچ روند فروپاشی یوگسلاوی آغاز شد. در مراسم ششصدمین سالگرد نبرد در دشت توکای سیاه که امروز به آن کوزوو میگویند، میلوسوویچ شعلههای ناسیونالیسم صرب را برانگیخت و با خودمختاری کوزو به مخالفت برخاست.
میلوسوویچ هرچند در آن زمان موفق شد با کاربست نیروی نظامی خودمختاری کوزوو را محدود کند، اما نتوانست مانع از روند استقلالطلبی و جدایی سایر مناطق از دولت مرکزی در بلگراد گردد. با جنگ، سه ایالت اسلوانی، کرواسی و بوسنی –هرزهگوین اعلام استقلال کردند.
شکلگیری سازمان "اوچکا"
آلبانیتبارهای کوزوو نیز یک دولت موازی به رهبری "ابراهیم روگووا" برپا کردند که سالها بدون اعمال خشونت در مقابل دولت بلگراد مقاومت کرد. نه سال بعد جنبشی بنام ارتش آزادیبخش کوزوو (اوچکا) که تا آن زمان ناشناخته بود، عملیات نظامی خود را آغاز کرد. جامعه بینالملل که هنوز اوضاع بوسنی –هرزهگوین را فراموش نکرده بود، ناظران سازمان امنیت و همکاری اروپا را به منطقه اعزام کرد.
پس از ناکامی گفتگوهای رامبویه در سال ۱۹۹۹ میلادی، عملیات نظامی نیروهای ناتو علیه صربستان آغاز شد. تا اینکه بالاخره در ماه ژوئن ژنرالهای ناتو و نمایندگان دولت صربستان در کومانوو مقدونیه قرارداد صلح را به امضا رساندند. با این قرارداد کوزوو تحت قیمومیت ناتو و سازمان ملل قرار گرفت.
روند استقلال کوزوو
در فوریه سال ۲۰۰۷، پس از یک سال گفتگو با بلگراد و پریشتینا، مارتی آتیساری طرح موسوم به "استقلال تحت نظارت" را ارائه کرد که از سوی صربستان رد شد. طبق این طرح اتحادیه اروپا به جای سازمان ملل نظارت بر استقلال کوزوو را برعهده میگرفت. اکنون پس از اعلام استقلال هرچند که ۵۷ کشور کوزوو را به رسمیت شناختهاند، اما هنوزهم ماموریت ناظران اتحادیه اروپا آغاز نشده است.
در عین حال اگرچه "بورسیلاو تادیچ" رئیس جمهور صربستان اعلام داشت که این کشور کماکان کوزوو را به رسمیت نمیشناسد، اما از آنجایی که صربستان تمایل به عضویت در اتحادیه اروپا دارد، وی اعلام داشت که صربستان مانعی بر سرراه عضویت کوزوو در سازمانهای بینالمللی بوجود نخواهد آورد. اهمیت این امر در آن است که در صورت عضویت کوزوو در بانک جهانی و صندوق بینالمللی پول، این کشور میتواند وامهای عمرانی دریافت کند.
دویچه وله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر