بيانيه كانون نويسندگان ايران عليه "تخريب آثار كشتار" و"سركوب آزادى"

العربیه : كانون نويسندگان ايران با صدور بيانيه اى تحت عنوان "گزارش اهل قلم" به آنچه كه "هجوم و سركوب در مقابل خواسته ها و اعتراض هاى بر حق قشرهاى مختلف مردم" خوانده است، اعتراض كرد. در اين بيانيه سعى در "تخريب و تغيير وضعيت گورستان خاوران" با اين هدف كه "رد پاى طراحان، آمران و عاملان قتل عام دهه 1980 در كشتار نسلى از زندانيان سياسى و عقيدتى پاك شود" محكوم شده است.در بيانيه ى كانون نويسندگان ايران كه در تاريخ 25-2-2009 صادر شده و نسخه اى از آن در روز جمعه 27-2-2009 به "العربيه.نت" رسيده است، "احضارها و بازداشت هاى تنى چند از اعضاى اين كانون"، "يورش به دانشجويان و بازداشت آنان"، "فشار بر اقليت هاى مذهبى"، "كيفرهاى سخت تر براى بى پناهان و گمنامان"، "صدور حكم زندان براى كارگران" و "سانسور كتابها، لغو امتياز نشريات ، فيلتر كردن وبگاهها" و نيز "چهره سازى از نويسندگان حكومتى در خارج از كشور" مورد اشاره و انتقاد قرار گرفته است.در اين بيانيه آمده است: "هجوم و سرکوب در مقابل خواسته‌ها و اعتراض‌های برحقِ قشرهای مختلف مردم برای قدرت‌مداران به روشی هميشگی تبدیل شده است. در چندين ماه اخير، با بحرانی‌تر شدن اوضاع اقتصادی و اجتماعی در داخل کشور و در سطح جهان، بار ديگر موج جديدی از سانسور و ممنوعيت، احضار، دستگيری، بازداشت و صدور احکام سنگين و اجرای روزافزون احکام اعدام برای مقابله با پيامدهای بحران هر دم فزاينده به راه افتاده است. طرفه آن که در کنار اين اقدام‌ها، صاحبان قدرت می‌کوشند اسناد و مدارک سرکوب‌های قبلی را از ميان ببرند." اين بيانيه مى افزايد: " گورستان خاوران يکی از اين اسناد است. طراحان و آمران و عاملان قتل‌عام دهه‌ی ۶۰ (1980 م) سعی دارند با تخريب و تغيير وضعيت اين گورستان، رد پای خود را در کشتار نسلی از زندانيان سياسی و عقيدتی پاک کنند و پرونده‌ی جنايات خود را به محاق فراموشی بسپارند. در پی اين خيال، بخش‌هايی از گورهای فردی و جمعی گورستان خاوران تخريب و تسطيح و خاک‌ريزی شده است. زير و رو کردن اين گورستان به منزله‌ی از ميان بردن آثار جرم و جنايت است و برگی ديگر بر پرونده‌ی مجرمان می‌افزايد. کانون نويسندگان ايران خواهان واگذاری گورستان خاوران به خانواده‌های کشته‌شدگان و بررسی اين کشتار در محکمه‌ای مردمی و عادلانه است." بيانيه ى مذكور سپس به وضع كتب و مطبوعات و آزادى بيان در ايران مى پردازد و خاطر نشان مى سازد: "سانسور کتاب‌ها، لغو امتياز نشريات، فيلتر کردن سايت‌های اينترنتی و تهديد کاربران سايت‌ها در ماه‌های اخير شدت يافته است. چهار نفر از وبلاگ‌نويسان، که چند سال پيش بازداشت و سپس آزاد شده بودند، به تازگی حکم زندان دريافت کرده‌اند. سانسور در سينما و تئاتر که تاکنون بيش‌تر توقيف و عدم صدور مجوز اکران بود به جايی رسيده که برخی نمايش‌ها برای گريز از سانسور به زبان انگليسی به اجرا در می‌آيند!"گفتنى است مخالفان احمدى نژاد در ايران مى گويند: در طول دوران رياست جمهورى اش در برابر بسته شدن نشرياتى بسيار، تنها دو نشريه جديد مجوز انتشار گرفته اند كه يكى محور فناورى دارد و ديگرى جانبدار شخص رئيس جمهور است. در بيانيه ى كانون نويسندگان، پديده هاى "چهره‌سازی از نويسندگان حکومتی در خارج از کشور" و "گذاشتن شاعران و‌ نویسندگان و هنرمندان جشنواره‌ای در جلوی صحنه‌های نمايشی" به عنوان "ابعاد وحشتناک ديگرى از اين قلع و قمع فرهنگی" مطرح و محكوم شده اند.اين بيانيه حاكى است: "در چند ماه اخير تنی چند از اعضای کانون نويسندگان ايران- محمود دولت‌آبادی، فرزانه آقايی‌پور، مجيد امين‌مويد، ناصر زرافشان، فرخنده حاجی‌زاده و حسن صانعی- توسط نيروهای امنيتی بارها احضار شدند و ساعت‌ها مورد بازجويی قرار گرفتند، و هنوز زمان زيادی از صدور حکم سنگين زندان برای يوسف عزيزی بنی‌طُرُف نگذشته بود که محسن حکيمی يکی ديگر از اعضای کانون و از فعالان جنبش کارگری بازداشت و پس از تحمل حدود دو ماه زندان با وثيقه‌ی سنگين آزاد شد".اين بيانيه سپس به دستگيرى "پنج نفر از اعضای سنديکای کارگران نيشکر هفت‌تپه" و دانشجويان چند دانشگاه" اشاره مى كند و "فشار بر اقليت‌های مذهبی" را "نمونه‌ی بارز ديگری از تفتيش و سرکوب عقيده" مى داند. بيانيه مى افزايد: " در اين ميان بی‌پناهان و گم‌نامانِ معترض سخت‌تر کيفر شدند، که عاليه اقدام‌دوست نمونه‌ای مثال‌زدنی از اين بی‌پناهان معترض است".بيانيه در پايان خاطر نشان مى سازد " کانون نویسندگان ايران تمامی موارد بالا را از مصداق‌های سرکوب آشکار آزادی اندیشه و بيان از سوی حاکميت می‌داند و آن را محکوم می‌کند". يادآور مى شود "کانون نویسندگان ایران" طبق اساسنامه ى خويش نهادی است فرهنگی، غيردولتی و غيرسياسی است. اساسنامه ى اين كانون رسماً در تاريخ 24 نوامبر 1999 منتشر گرديد. اما سابقه ى فعاليت اين كانون به سال 1968 (زمان انتشار اولين بيانيه ى آن) بر مى گردد. برگزارى همايش هاى معروف به "انجمن گوته" در تهران توسط اعضاى اين كانون نقش مؤثرى در انقلاب 1979 داشت. از احمد شاملو، محمود اعتمادزاده، جلال آل‌احمد و سيمين بهبهانی به عنوان موسسان اوليه کانون نويسندگان ايران ياد می‌شود.اين كانون پس از حوادث معروف به انقلاب فرهنگى در ايران (اندكى پيش از آغاز جنگ 8 ساله با عراق و مشخصاً ماههاى مه و ژوئن 1980) و بويژه در جريان "قتل هاى زنجيره اى" به شدت هدف حملات مسئولان امنيتى قرار گرفت كه در مواردى به نابودى قربانيان انجاميد. يكى از اسناد مهم اين كانون نامه "ما نويسنده ايم" بود كه با عنوان "۱۳۴ نويسنده" معروف شد. اعضاى كانون را نويسندگان، مترجمان، شاعران، ويراستاران و بطور كلى اهل قلم تشكيل مى دهند.