لیلا جدیدی
رژیم جمهوری اسلامی به طور بیهوده ای تلاش می کند با اشغال دانشگاه، این پیکر علمی جامعه، آن را از جانمایه مدنی خود تهی کند. انتقال اجساد به صحن دانشگاه و چیدن بساط روضه خوانی و تخس چای و نذری نمونه بارز این تلاش است. سرکوبگران در عین حال فرزندان و پرچمداران بی باک مهمترین مراکز دانش و علم را راهی زندان می کنند.
پس از اعتراض یکصدای 500 دانشجوی دانشکده پلی تکنیک دانشگاه امیرکبیر به دفن اجساد در زمین دانشگاه که توسط رسانه های حکومتی "تجمع 10 نفره" اعلام شد، یک دانشجو به نام یاسر ترکمن ممنوع الورود و 20 نفر دیگر به کمیته انضباطی احضار شده اند. خانواده دانشجویان تهدید می شوند و بسیجیها صحنه نمایشی گورستان را در دانشگاه ترتیب می دهند. با این حال دانشجویان بنا به آگاهی، اراده و سنت مبارزاتی خود با شعار "دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد" سنگر را رها نمی کنند.
همچنان که بانگ حق طلبانه دانشجویان در اعتراض به وضعیت ناگوار دانشگاه ها رساتر می شود، تلاشهای رژیم برای خفه کردن آن، با اعمال فشار و زور، بازداشت و محرومیت از ورود به دانشگاه یا امتحان و کلاس درس، افزایش یافته است.
رژیم نه در حل مشکلات بلکه، سرکوب دانشجویان معترض سراسر کشور پرکاری می کند. برای دختر دانشجوی دانشگاه زنجان که هدف دست درازی معاون حزب الهی دانشگاه قرار گرفته، حکم شلاق و تبعید می دهد و مددی، مهره متجاوز خود را تبریه می کند. فشار بر دانشجویان چپ افزایش پیدا می کند و بر خلاف اولیه ترین قوانین داخلی و بین المللی، محمد پورعبدالله، کوشنده دانشجویی را در روز محاکمه از ترس رسوایی مخفی و دادگاه او را با وجود حضور پدر و وکیل اش منحل اعلام می کند. چهار دانشجوی دانشگاه امیرکبیر که در اعتراض به بازداشت خود در اعتصاب غذا هستند را به حال خود رها می سازد و خانم سحر یزدانی که به خاطر اعتراض به بازداشت همسرش بازداشت شده، باید وثیقه 100 میلیونی بپردازد.
اینها تنها گوشه کوچکی از واکنش هراسناک رژیم نسبت به مقاومت و پایداری دانشجویان است و با این حال، هراس بزرگ رژیم از دانشگاه و عوارض زهر شدن "انقلاب فرهنگی دوم" در کام آن را به روشنی روی دایره می ریزد.
رژیم جمهوری اسلامی به طور بیهوده ای تلاش می کند با اشغال دانشگاه، این پیکر علمی جامعه، آن را از جانمایه مدنی خود تهی کند. انتقال اجساد به صحن دانشگاه و چیدن بساط روضه خوانی و تخس چای و نذری نمونه بارز این تلاش است. سرکوبگران در عین حال فرزندان و پرچمداران بی باک مهمترین مراکز دانش و علم را راهی زندان می کنند.
پس از اعتراض یکصدای 500 دانشجوی دانشکده پلی تکنیک دانشگاه امیرکبیر به دفن اجساد در زمین دانشگاه که توسط رسانه های حکومتی "تجمع 10 نفره" اعلام شد، یک دانشجو به نام یاسر ترکمن ممنوع الورود و 20 نفر دیگر به کمیته انضباطی احضار شده اند. خانواده دانشجویان تهدید می شوند و بسیجیها صحنه نمایشی گورستان را در دانشگاه ترتیب می دهند. با این حال دانشجویان بنا به آگاهی، اراده و سنت مبارزاتی خود با شعار "دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد" سنگر را رها نمی کنند.
همچنان که بانگ حق طلبانه دانشجویان در اعتراض به وضعیت ناگوار دانشگاه ها رساتر می شود، تلاشهای رژیم برای خفه کردن آن، با اعمال فشار و زور، بازداشت و محرومیت از ورود به دانشگاه یا امتحان و کلاس درس، افزایش یافته است.
رژیم نه در حل مشکلات بلکه، سرکوب دانشجویان معترض سراسر کشور پرکاری می کند. برای دختر دانشجوی دانشگاه زنجان که هدف دست درازی معاون حزب الهی دانشگاه قرار گرفته، حکم شلاق و تبعید می دهد و مددی، مهره متجاوز خود را تبریه می کند. فشار بر دانشجویان چپ افزایش پیدا می کند و بر خلاف اولیه ترین قوانین داخلی و بین المللی، محمد پورعبدالله، کوشنده دانشجویی را در روز محاکمه از ترس رسوایی مخفی و دادگاه او را با وجود حضور پدر و وکیل اش منحل اعلام می کند. چهار دانشجوی دانشگاه امیرکبیر که در اعتراض به بازداشت خود در اعتصاب غذا هستند را به حال خود رها می سازد و خانم سحر یزدانی که به خاطر اعتراض به بازداشت همسرش بازداشت شده، باید وثیقه 100 میلیونی بپردازد.
اینها تنها گوشه کوچکی از واکنش هراسناک رژیم نسبت به مقاومت و پایداری دانشجویان است و با این حال، هراس بزرگ رژیم از دانشگاه و عوارض زهر شدن "انقلاب فرهنگی دوم" در کام آن را به روشنی روی دایره می ریزد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر